Książki pisarzy iberoamerykańskich, czyli pisarzy z Ameryki Łacińskiej, w ostatnich czasach cieszą się coraz większą popularnością, jest to w dniu dzisiejszym jeden z gatunków literackich w którym ciekawe książki i ich autorzy są szczególnie wartymi polecenia . Przykładem może być utalentowany i szeroko znany ze swojego niepowtarzalnego pióra peruwiańsko-hiszpański pisarz Mario Vargas Llosa. Studia rozpoczął na Uniwersytecie Świętego Marka w Limie, ale zdolności pisarskie przejawiał już jako nastolatek. Przełomem w jego życiu zawodowym i prywatnym był wyjazd z żoną do Paryża, gdzie rozwiódł się z żoną Julią, jego własną ciotką, starszą od niego o dziesięć lat. Parę lat później udał się do Londynu w celu wykładania literatury iberoamerykańskiej na Queen Mary College. Życie pisarza, wydawanie powieści łączył z działaniami politycznymi w Peru, gdzie właśnie trwała rewolucja. W 1990 roku kandydował także na prezydenta Peru z ramienia liberalnego Ruchu Wolności, ale przegrał nieznaczną ilością głosów. Llosa jest laureatem wielu peruwiańskich i międzynarodowych, prestiżowych nagród, takich jak najwyższe trofeum w dziedzinie hiszpańskojęzycznej literatury Nagrodę Cervantesa, nagrodę Irvinga Kingstola za powieści, ale również obronę peruwiańskiej demokracji. Został uhonorowany również nagrodą Nobla oraz uzyskał tytuł szlachecki (markiz). Jego najbardziej znane powieści to „Rozmowa w Katedrze”, inteligentna opowieść o zwykłych Peruwiańczykach z wątkiem politycznym w tle oraz „Lituma w Andach”, o znanym czytelnikom z wcześniejszych powieści kapralu Litumie. Styl Llosy określany jest terminem narracji polifonicznej, w której ukazane są różne punkty widzenia bohaterów, w różnych czasach.
